Blog 2: Hamsteren, lachen & O-Week

De volgende dag is het tijd om maar eens rustig alles een (vaste?) plek te geven en te kijken wat er gekocht moet gaan worden. Vandaag (31 augustus) hebben we namelijk nog een vrije dag voordat morgen de introductie begint. Er schijnt een grote shoppingmall dichtbij te zijn, maar daar hebben we wel onze studentenkaart voor nodig. Deze bleek bij het inchecken gisteren nog niet gereed te zijn. Dit wordt dus onze eerste taak van de dag. Na wat navragen blijken we het in een ander gebouw op de campus op te moeten halen. Dit gaat vrij soepel en voor we het weten staan we alle vijf met onze studentenkaarten buiten. Tijd om de juiste bus te gaan zoeken. Dit blijkt nog best een uitdaging te zijn. In Nederland zijn we gewend te kunnen zien waar een bus overal stopt. Dit wordt dan vaak afgebeeld op een postertje in het bushokje. Daar doen ze hier in Canada niet aan. Je weet alleen het nummer en de eindhalte. Alles daartussen is voor ons een grote verrassing. We vinden de juiste bus en worden afgezet bij de shoppingmall. Deze blijkt echter niet precies te hebben wat we zoeken. Na wat kussens en borden te hebben gekocht besluiten we dan ook naar de WALMART! te gaan! Ook de bus die daar heen gaat vinden we uiteindelijk en we worden afgezet op een soort industrieterrein waar naast de Walmart ook een Dollarama te vinden is. Die laatste zou je kunnen vergelijken met de Action. Na daar meer dan een uur rond te hebben gelopen komen we met tassen vol de winkel uit. Op naar de Walmart! De deuren gaan open en je kunt je ogen niet geloven zo groot. Waar je bij ons in Nederland voor iedere productcategorie onderhand een aparte winkel hebt, heeft Walmart alles in 1. Je voelt je meer een Amerikaan dan een Canadees ;) Ook de Walmart verlaten we met tassen vol. HAAAMSTEREEEN! Het is zelfs zo veel dat we het niet met de bus mee terug kunnen krijgen. Gelukkig is daar Uber, je redder in nood. Kleine disclaimer: je moet wel even weten hoe het werkt. Zo zijn 3 van ons door een misverstand in de verkeerde Uber gestapt, terwijl 2 achterbleven om vervolgens in de goede Uber te stappen. Het was dus nog even spannend waar de andere 3 zouden belanden. Gelukkig zien we elkaar al snel terug bij Alumni House. Het bleek inderdaad een misverstand te zijn. Helemaal kapot van de grootste hamstertrip in maanden, ga ik mijn spullen naar mijn kamer brengen. Ondertussen blijkt mijn eerste huisgenoot gearriveerd te zijn. Hij komt uit Australië en is druk bezig met het uitpakken van zijn spullen. Na een korte kennismaking ga ik mijn gekochte spullen uitpakken en is de dag alweer bijna ten einde.

De volgende dag is het tijd om kennis te maken met andere internationals tijdens de kennismakingsdag. Aan de hand van verschillende spellen is het de bedoeling dat je steeds meer mensen leert kennen. Wel heel gaaf om bijna de hele wereld vertegenwoordigt te zien in één residence. Gaandeweg het programma raak je met steeds meer mensen in gesprek. Toch wel spannend om je aan zoveel mensen open te stellen die je nog helemaal niet kent.

Na nogmaals de Walmart bestormt te hebben, te hebben gegeten en een supermarkt bezocht te hebben is de dag op zijn einde. Nog helemaal onder de indruk van alle indrukken zit ik en nog vele andere internationals in de common area van Alumni House. Per toeval blijven er een kleine 20 man achter waarmee we aan de praat raken. We hebben een super gezellige avond! Aangezien we in een echte praatgroep setting zitten sluipt de naam AA er al snel in :)

De dagen die volgen bestaan uit verschillende activiteiten meemaken gedurende de O-Week. Denk hierbij aan een soort introductieweek, maar dan vol met gebruiken die je in Nederland niet snel tegen zal komen. We hebben die week flink gedanst tijdens de silent disco, een outdoor film gekeken, een concert gezien maar het voornaamste: heel veel plezier gehad en ontzettend veel gelachen. Kortom een week om niet te vergeten! Tijdens de O-Week komen ook de andere twee huisgenoten aan. Allebei volgen ze een vierjarig programma op Western University en staan aan het begin van het tweede jaar. Ze zijn beiden dus al bekend met de universiteit en omgeving.

Na afloop van de O-Week staan bijna de eerste colleges op het programma! Hopelijk zijn de vakken in het echt net zo leuk als dat ze op papier leken! Maar daar komen we natuurlijk maar op één manier achter...

(Kijk even bij foto's voor een impressie van de O-Week!)

Blog 1: Het is Begonnen! - De Heenreis

Deur dicht, autodeur open en ook die gaat weer dicht. De laatste blikken naar ons huis in Vianen voordat we wegrijden. En dan wordt de autosleutel omgedraaid om naar Schiphol te rijden. Na maanden plannen gaat het grote avontuur in Canada dan eindelijk beginnen. Ik ben angstvallig rustig op weg naar Schiphol, maar ergens weet ik dat het afscheid van familie zwaar gaat zijn. Echter probeer ik die gedachte zoveel mogelijk weg te drukken. Daarnaast ben ik ook niet alleen. Lisa, Manouk, Carmen en Eline gaan namelijk hetzelfde avontuur aan! Eenmaal aangekomen op Schiphol (na bijna een uur in de file te hebben gestaan) voelt het opeens heel echt en daalt de realisatie dat je daadwerkelijk gaat helemaal in. We lopen met een heel Nederlands afscheidscomité naar de vertrekhal en daar is dan het moment dat we de koffers gaan inleveren en daadwerkelijk afscheid moeten nemen. Ik kan mijn tranen niet bedwingen. Het is voor mij de eerste keer dat ik op mezelf ga wonen voor langere tijd en dat in een voor mij nog totaal onbekend land. Op dat moment vraag je je een paar keer af waarom je dit ook alweer hebt aangehaald. Alle vaste palen in je leven als het ware doorzagen om je vervolgens te storten in een nog compleet onbekend avontuur. Maar juist dat onbekende avontuur heeft me doen besluiten het aan te gaan. Het is een ‘once in a lifetime experience’ waarvan ik het gevoel had het te moeten doen. Na het moeilijke afscheid van familie is het dan toch echt tijd om door de douane te lopen en na een klein uurtje het vliegtuig in te stappen. Al lopend naar de gate maakt het verdriet plaats voor de 'excitement' om te gaan. Eenmaal bij de gate aangekomen verbazen we onszelf over het feit dat er niemand te bekennen is terwijl het vliegtuig pas over 40 minuten vertrekt. Niet veel later wordt op de borden ‘boarding’ dan ook veranderd naar ‘gate about to close’ we besluiten dus maar snel in te stappen. Eenmaal in het vliegtuig blijkt het hele vliegtuig ook al vol te zitten op een handvol stoelen na. Achteraf bleek Amsterdam een tussenstop van een vlucht van India naar Toronto te zijn en dat er slechts een aantal passagiers in Amsterdam instapten.

Na bijna acht uur in het vliegtuig te hebben gezeten landen we in Toronto. Wie dacht makkelijk de douane door te komen met een ETA heeft het helemaal mis. Een paar werden eruit gepikt om een voor ons nog onbekende reden. Na ongeveer een uur in de rij te hebben gestaan ben ik de eerste die naar een loket moet. Uiteindelijk blijk ik de juiste persoon getroffen te hebben en blijk ik onterecht in deze rij gezet te zijn. Het treffen van de juiste persoon gold echter niet voor iedereen, waardoor een hele ondervraging volgde. Zo raar dat het dus echt te maken heeft met de persoon die je treft. Na iets meer dan een uur onterecht in een rij te hebben gestaan kunnen we ons dan eindelijk weer bij de rest van de groep voegen. De hele bagagehal staat vol met koffers van alle mensen die in dezelfde rij staan. Het is nogal een grote chaos. Na ook mijn veel te standaard blauwe koffer (niet meer doen dus) te hebben gevonden kunnen we opzoek naar de balie voor de bus. Deze hebben we vrij snel gevonden en dan begint het lange wachten op de bus. Als de bus gearriveerd is hebben we nog een reis van ongeveer 3 uur voor de boeg om in London aan te komen. Tijdens deze (toch wel) lange busreis worden we afgezet bij Ontario Hall. Hier moeten we ons melden en onze sleutel ophalen. Het ligt op de campus van Western University in Ontario, waar ik ga studeren. Aangezien we nog niet weten wat de kamerindeling is, is dat moment best wel spannend. Uiteindelijk krijg ik kamer 111E in Alumni House toebedeeld. We hebben allemaal een andere kamer toebedeeld gekregen, wat ook de bedoeling was om het echte avontuur te kunnen ervaren. Alumni House ligt een paar kilometer verderop. We (Manouk en ik) worden dan ook met de auto naar de plek van bestemming gebracht. Bepakt met mijn 3 koffers en een rugzak lopen we het gebouw binnen om vervolgens naar onze kamers te worden geleid. Ik draai de sleutel om, open de deur, maar helaas is er nog niemand. Mijn drie andere huisgenoten zullen dus pas de komende dagen arriveren. Ik rol mijn koffers mijn kamer in en haal alleen mijn beddengoed eruit om mijn bed op te maken. Daarna ga ik liggen en realiseer me dat het na maanden van voorbereiding dan eindelijk is begonnen! Met dezelfde gedachte val ik in slaap. Welkom in Canada!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Bas